انسان دردنیا به ده درصد خواسته های خود میرسد .کمتر کسی پیدا میشود که زندگی بروفق مراد او باشدهرگونه عیش ونوش دنیا با هزاران تلخی ونیش همراه است .
اگر کسی دنیا را این گونه پذیرفت وشناخت دربرابر بدی های همسر وهمسایه و ....کمتر ناراحت میشود زیرا ازدنیا بیش از این که خانه بلاست انتظار نخواهد داشت.در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است (مومن وبلا هم چون کفه ی ترازوهستند هرچه بر ایمانشان افزوده شود بر بلا ومصیبتش افزوده میشود )
ونیز فرمود (اهل حق همیشه در سختی هستند ولی مدت آن کوتاه وسرانجام آن آسایش وراحتی همیشگی در جهان جاوید است )
هم چنین اسماعیل بن عمار به حضرت امام صادق علیه السلام شکایت کرد حضرت فرمودند (ای عبدالله مومن همواره در معرض یکی از این امر گرفتار است وگاهی هر سه با هم :یا همسرش به او آزار میرساند یا همسایه یا عابر ...اگر مومن به سر کوهی پناه ببرد خدا شیطان صفتی را به سوی او میفرستد تااورا آزار دهد وایمان مومن مونس اوست و اورا حفظ میکند ...وکسی که ایمان ندارد صبر ندارد

 چرا ما به آرزو هامون نمیرسیم (نظر اقای بهجت در این مورد)